6 лютага спаўняецца 110 гадоў з дня нараджэння народнага паэта Беларусі Аркадзя Куляшова. З гэтай нагоды ў часопісе “Полымя”№1 друкуюцца раней не вядомыя лісты (10 лістоў) сяброўкі дзіцячых і юнацкіх гадоў Аркадзя Куляшова Аляксандры Белазоравай (у дзявоцтве Алесі Карыткінай) да сястры паэта Надзеі Аляксандраўны. Публікацыя лістоў Алесі Карыткінай пачынаецца з ліста самога Аркадзя Куляшова да Алесі:
«Дарагая Саша!
Пасылаю табе песню-верш, які ты чула ў выкананні Пархоменкі. Сам я яшчэ не чуў, але мне гаварылі, што выкананне добрае. Верш гэты напісаны ў 1959 годзе. Але я перарабіў яго ў мінулым годзе; перарабляючы, думаў і пра юнацкія нашы дні. Таму з поўным правам пасылаю табе верш-песню, як выкананне тваёй просьбы.
Вітаю цябе з маем і вясной. Хай ураўнаважваецца твая душа пасля цяжкай страты. Якую, я гэта добра ведаю, нічым не ўцішыць. Час лечыць раны, а ў нас ужо не так многа яго (часу) у запасе – ні ў цябе, ні ў мяне.
Сардэчны табе паклон і хай не абыходзяць цябе добрыя ўспаміны…
Аркадзь.
З мінулага (Згадай)
Калі вясною закукуе
Зязюля ў лесе раніцой,
Ты прыгадай вясну другую,
Сустрэчы нашыя з табой.
Згадай усё, што сэрцу міла,
Што сэрцу дорага было,
Што адцвіло, адгаманіла,
Адкукавала, адышло.
Ты ўспомні ўсё, што нам жадала
Зязюля ў гучным гушчары,
Забудзь, што ў хованкі гуляла
Жаданне з намі да зары.
Забудзь, што рэху не вярнуцца
Ні да цябе, ні да мяне,
Забудзь… Хай сэрцы адгукнуцца
Адно другому па вясне.
Ар. Куляшоў
23.4.74 г.
Мінск»